May 18, 2010

Flower Duet



Respiro fundo e saio da piscina. O poema de Anacreonte gira na minha mente. O sol frio ilumina e doura o mundo que começa mais uma vez nessa manhã de estranhezas. Frinéia apareceu no meu sonho essa noite. Bela, levava consigo todas as impossibilidades e pedia que ouvisse ao Flower Duet.

Del Amor

Ya quiero amar, ya quiero.
Cupido amar me manda,
Y yo, ¡Pobre insensato!
Desoigo sus palabras.
Se irrita y toma el arco
Con la dorada aljaba,
Y me provoca, al punto
A singular batalla.
La acepto. Hecho un Aquiles
Me ciño la coraza,
Y audaz le desafió
Con el escudo y la lanza.
Dispara, y hurto el cuerpo;
Agótase su aljaba;
Y entonces, como un dardo,
El mismo se dispara.
El pecho me atraviesa,
El corazón me clava,
Y las fuerzas me roba
Y la vida me arranca.
Vano es ya resistirse,
Inútiles las armas.
¿A qué tirar afuera
Si es dentro la batalla?


Preparo o café forte Melita e sinto a brisa da manhã percorrer minhas ilusões. O mar, quase azul de tanto verde, é pura luz dourada nos sonhos da noite que insistem em ser lembrandos antes mesmo do final do café. Estou no Antiguidade Clássica olhando esse mar do alto da varanda, ao sul da minha alma.